Zaburzenia odżywiania kategoryzowane jako anoreksja są bardzo poważne i jego konsekwencje dla zdrowia oraz życia chorego mogą być dramatycznie poważne. Dlatego warto wiedzieć nie tylko w jaki sposób leczyć anoreksję, ale przede wszystkim – co ją powoduje oraz jak się jej przeciwstawić. W ujęciu czysto statystycznym anoreksja jest diagnozowana przede wszystkim u osób nastoletnich – najczęściej w przedziale wiekowym od 14 do 18 lat, chociaż należy pamiętać, że diagnoza przeważnie następuje na wiele miesięcy lub nawet lat po realnym pojawieniu się zaburzenia. Ta świadomość ma szczególne znaczenie jeśli chodzi nie tylko o leczenie anoreksji, ale także docieranie do dzieci i młodzieży z problemami socjalizacyjnymi i dietetycznymi.
Najczęstsze przyczyny anoreksji
Osoby cierpiące na anoreksję przeżywają bardzo poważne trudności – zarówno towarzyskie i rodzinne czy zawodowe, jak czysto zdrowotne. To właśnie te ostatnie są najczęściej przyczyną wizyty u lekarza, który po dokładnym zbadaniu pacjenta, jego zważeniu i przeprowadzeniu wywiadu – bez większego ryzyka może postawić diagnozę. Jednak to członkowie rodziny lub bliscy przyjaciele są przeważnie w stanie dużo szybciej zorientować się, że dana osoba cierpi na zaburzenia żywienia, które objawiają się chociażby nagłym spadkiem masy ciała, bardzo restrykcyjnym podejściem do swojej diety i skrajnie krytycznego spojrzenia na swój wygląd fizyczny. Leczenie anoreksji niejednokrotnie opiera się właśnie na tym, aby zapanować nad złą dietą chorej osoby oraz dotrzeć do jej zaburzeń psychologicznych – szczególnie w aspekcie jej samoakceptacji i sposobie oceny samej siebie.
Leczenie anoreksji – znaczenie rodziny i bliskich
Znaczenie rodziny i bliskich w leczeniu anoreksji ma ogromne znaczenie. Ponieważ u podłoża tych zaburzeń bardzo często leży brak samoakceptacji, kluczem do wyjścia z choroby jest uzyskanie zapewniania o bezwzględnej akceptacji bliskich i znajomych. Leczenie oparte na lekach antydepresyjnych i terapii psychologicznej wraz z konsultacjami dietetycznymi ma tutaj szczególnie wysoki poziom skuteczności – podstawą do wygrania z chorobą jest jednak zawsze pełne zaangażowanie samego pacjenta.
